Rozdział piąty

Jeszcze chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Potem Wojtek bez słowa wyszedł.

Jak się wtedy czułam? Muszę przyznać ,że chyba po raz pierwszy w życiu poczułam wielką ulgę. Dlaczego? Sama nie wiem ,otóż przychodzą w życiu człowieka takie chwile ,kiedy czuje się ,że wszystko może już być dobrze i ,że nic nie jest w stanie tego zepsuć ,niestety najczęściej po kilku chwilach ta magia pryska i pozostają nam tylko wspomnienia. Miałam nadzieję ,że w moim przypadku tak nie będzie. W końcu obiecałam to sobie. Obiecałam ,że zacznę wszystko od nowa ,Londyn to miała być nowa karta w moim życiu i choć w większości bez osób które kocham to i bez tych ,których nienawidzę.

                                                   *********************************

Rano wstałam dosyć niewyraźna ,ledwo zwlekłam się z łóżka i udałam się do kuchni ,aby zjeść śniadanie. Wojtka już nie było poszedł na trening.

Zostawił tylko kartkę żebym przypadkiem nie zapomniała o dzisiejszym wieczorze. Tak ,tak dokładnie dzisiaj miałam zająć się Filipem. Nie było mi to na rękę biorąc pod uwagę mój stan zdrowia i jutrzejszy test. No ,ale cóż ,w końcu się zobowiązałam więc musiałam dotrzymać obietnicy.

Zjadłam śniadanie i pospiesznym krokiem udałam się do mojego pokoju ,aby się ogarnąć. Po 30 minutach byłam gotowa przed wyjściem wzięłam tylko jakieś witaminy i wyszłam z mieszkania.

Na uczelni było dosyć spokojnie choć ja nie nadawałam się do niczego ciągle tylko kichałam albo kaszlałam ,chyba miałam gorączkę na ostatniej godzinie choć trudno w to uwierzyć ale przysnęłam. Miałam szczęście ,ze chłopaki siedzieli przede mną a ja siedziałam obok Amelii ,gdyby nie oni na pewno byłoby ze mną źle.

Wróciłam do domu ,czułam się okropnie od razu udałam się do łóżka i zasnęłam obudził mnie Wojtek

-Majka ,wstawaj zaraz przyjdzie Sandra z Filipem

Nie miałam siły wstać bolały mnie wszystkie kości byłam rozpalona.

-Maja wszystko okej?

-A jak myślisz? Mam 40 C gorączki-powiedziałam

-Ale zostaniesz z nim-powiedział nieco wystraszony

-Jestem chora jak ty to sobie wyobrażasz? Jeszcze go zarażę przykro mi ,ale…-

-Błagam cię przecież mi obiecałaś to dla mnie…

 -Tak ,wiem  bardzo zależy wam na tej imprezie Klubowej ,jasne nie martw się przecież impreza jest najważniejsza-powiedziałam sarkastycznie

-Dziękuję ci-mówiąc to musnął moje czoło swoimi ustami  

-Tylko jeśli możecie wróćcie w miarę wcześniej bo ja jutro mam poranne wykłady i ważny test więc…-nie zdążyłam dokończyć bo zadzwonił dzwonek do drzwi , piłkarz poszedł je otworzyć w drzwiach stała Sandra trzymająca za rękę małego chłopczyka.

-Możemy iść?-powiedziała dziewczyna

-Tak ,już kochanie-powiedział chłopak założył płaszcz i wyszli

Jak zwykle ja się nie liczę choć w sumie zdążyłam się już do tego przyzwyczaić…

Mijały godziny Filip już dawno spała ja leżałam wygodnie na kanapie opatulona ciepłym kocem z gorącą herbatą w dłoniach i moim przekleństwem-książką ,z której miałam się uczyć dzisiejszego wieczora. Chyba po raz pierwszy w życiu nauka wchodziła mi do głowy tak szybko ,gdy już wszystko przeczytałam zasnęłam była wtedy chyba 1 w nocy.

                                                               *********************************

Z perspektywy Wojciecha

Na imprezie było dosyć znośnie. Miałem jednak wyrzuty sumienia ,że zostawiłem tam chorą Maję z bratem Sandry ,która na dodatek na zajątrz miała jakiś ważny egzamin. Ta myśl nie dawałam mi spokoju. Namówiłem Sandrę do powrotu do domu. Gdy weszliśmy do mieszkania śpiące dziecko zaniosłem do taksówki  ,którą on i jego siostra mieli jechać do swojego mieszkania. Gdy wróciłem zobaczyłem Maję leżącą na kanapie z książką w ręku. Musze przyznać wyglądało to dosyć słodko.

Dotknąłem jej czoła była cała rozpalona ,miała wysoką temperaturę. Postanowiłem jednak jej nie budzić  ,odłożyłem tylko książkę na bok okryłem ją kocem i dałem causa w policzek. Potem sam udałem się do sypialni i zasnąłem.

                                                                    **************************

Rano

Z perspektywy Majki

Obudziłam się na kanapie w salonie z kuchni było czuć  zapach świeżo zaparzonej kawy. Ubrałam się i udałam się do kuchni a w niej siedział wesolutki Szczęsny popijający kawę.

-Dzień dobry-powiedział wesoły

Ja nie miałam ani siły ,ani ochoty ,aby z nim rozmawiać wzięłam tylko jabłko oraz wodę i udałam się do wyjścia. Po drodze do drzwi zaczepił mnie Szczęsny mówiąc

-Może nie powinnaś iść dzisiaj na uczelnię jesteś przeziębiona i masz prawie 40 C gorączki.

-O do prawdy ,teraz o mnie myślisz? Wczoraj ci to jakoś nie przeszkadzało-wydukałam i udałam się do wyjścia.    

Na uczelni czułam się fatalnie ,pocieszał mnie tylko fakt iż egzamin w mojej opinii i moich znajomych wypadł mi pomyślnie. Niestety na innych „lekcjach” nie było już tak kolorowo ,czułam się coraz słabsza ,kręciło mi się w głowie. Po zajęciach przyjaciele uparli się ,że odprowadzą mnie do domu. Pomimo moich sprzeciwów nie dali  się ubłagać i przyprowadzili mnie pod same drzwi.

Gdy weszłam do mieszkania w salonie na sofie siedział Szczęsny. Gdy tylko zobaczył w jakim jestem stanie od razu kazał mi się położyć i nie wychodzić z łóżka. Kazała mi się udać do lekarza. Pomimo moich protestów Wojtek zamówił domową  wizytę u doktora Hilla. Mężczyzna był bardzo miły ,najpierw mnie zbadał a potem powiedział

-O mały włos a nie obyłoby się bez  dłuższego pobytu w szpitalu panno Wierzbicka

Spoważniałam na chwilę

-Ale czy to cos poważnego?

-Zależy co pani uważa za poważnie otóż ma pani grypę ,ale gdyby zwlekała pani jeszcze jakieś 2 dni z pójściem do lekarza to mogłoby się to skończyć nawet zapaleniem płuc

Zabrzmiało groźnie-pomyślałam     

-Musi pani zostać w domu przez  tydzień i nie ruszać się z łóżka w ,następny wtorek proszę udać się na wizytę do kliniki ,wtedy zobaczymy jaki będzie pani stan zdrowia. Jeśli będzie dobrze wtedy może pani wrócić na studia jeśli nie to posiedzi pani w domu kolejny tydzień ,ale z tego co widzę nie musze się martwić o panią i pani zdrowie jest pani pod dobrą opieką-wtedy mężczyzna spojrzał na Wojtka ,który cały czas stał w moim pokoju. On chyba pomyślał ,że jesteśmy para ,ale nie istotne.

Po chwili lekarz wypisał receptę i kazał natychmiast wykupić leki. Po wyjściu mężczyzny chłopak posłusznie pojechał do apteki wykupić je.

                                           *******************************************

Dni strasznie mi się dłużyły ,cały czas leżałam w łóżku i oglądałam durne programy telewizyjne. Muszę przyznać ,że Wojtek bardzo się mną opiekuje ,od tej strony go nie znałam zawsze uważałam go za całkowicie innego.

Dzisiaj po zajęciach odwiedzili mnie moi kochani przyjaciele. Dziewczyny cały czas siedziały ze mną i opowiadały o nowym wykładowcy ,który jest ponoć bardzo przystojny i jest z Hiszpanii. Chłopcy natomiast po krótkich odwiedzinach udali się do salonu gdzie siedział Wojtek chcieli go poznać bo przedtem jakoś nie mieli okazji w końcu w mieszkaniu ,w którym teraz mieszkam są po raz pierwszy w życiu.

Ciągle gadali o piłce Wojtek obiecał im ,ze zaprosi ich kiedyś na mecz. Słyszałam tylko ich krzyki ,mam wrażenie ,że oni polubili jego a on ich. Myślę ,ze wszystko idzie w dobrym kierunku.

 Po wizycie moich znajomych do pokoju przyszedł Wojtek

-Śpisz?-powiedział cicho

-Nie po prostu dziewczyny mnie trochę zmęczyły

-Oni są nawet całkiem mili ,szczerzę? Myślałem ,ze to jakieś kolejne przygłupy ,które chcą  autograf czy cos takiego.

-Szczery Az do bólu?

-Oj no nie gniewaj się ,ale kiedy powiedziałaś ,że przyjdą twoi znajomi to trochę się obawiałem.

-Ach tak? Jak widzisz to nie są twoi psychiczni fani-powiedziałam z dezaprobatą

-Dobra nieważne ,chce herbaty?

-Nie dzięki boli mnie głowa położę się już spać-powiedziałam i położyłam głowę na poduszce.

                                *******************************************

Kilka dni później

Wczoraj byłam u lekarza i kazał mi zostać w domu do poniedziałku. Znowu miałam gnić w tym domu. Na szczęście Wojtek dostarczał mi rozrywek. Często przychodził Theo i nawet kilka razy przyprowadził Melanie.  Czułam ,że to co spotkało mnie na początku pobytu w Londynie odeszło w zapomnienie, chyba nareszcie czuję się szczęśliwa .

                                  *******************************************

 Wstałam nieprzytomna ,już czułam się dobrze ,ale w nocy nie zmrużyłam oka. Chciałam jeszcze troszkę poleniuchować w łóżku ,ale nie było mi to dane. W całym domu było słuchać odgłosy czyjegoś tupania. Próbowałam to zignorować ,ale się nie dało. Wstałam wiec i udałam się do kuchni by zrobić sobie śniadanie.

Ku mojemu zdziwieniu Wojtek chodził cały czas po całym salonie potem wszedł do kuchni.

-Wojtek co z tobą? Cos się stało?

-Nie wiem ,jeszcze nic ,ale…

-Ale co? No mów

-Muszę coś powiedzieć Sandrze i zaprosiłem ja tu to bardzo ważne ,ale nie wiem jak ona to przyjmie

-Wojtek ,ale co do cholery? Cos się stało?-Powtórzyłam pytanie po raz kolejny

-Posłuchaj kiedy ona tu przyjdzie proszę cie wyjdź albo idź do swojego pokoju

Jeszcze nigdy nie widziałam go tak zestresowanego ,musiało się cos stać

Gdy przyszła Sandra ja właśnie kończyłam robić śniadanie ,oczywiście jak zwykle na mnie nawrzeszczał i choć na początku byłam wkurzona to po tym co usłyszałam w pełni rozumiałam Wojtka i sama byłam trochę na siebie zła…

***************************************************8

Jest piąteczka cieszycie się?

Mam nadzieje ,że nie jest on strasznie nudny  ,ale zaczynam nowy wątek i myślę ,że potem może będzie choć trochę ciekawie

No cóż rozdział zostawiam do waszej oceny następny w Sobotę tak jak każdy kolejny ,który będzie się pojawiał

Czytasz=komentujesz

                                                                                                                                      Pozdrawiam J