Rozdział szesnasty

Gdy rano wstałam czułam się wspaniale i choć nie przepadałam za Polskim Morzem miałam przeczucie, że  Wojtek dobrze zrobił zabierając mnie tutaj. Po chwili rozmyślań poczółam na swoich biodrach ciepłe dłonie Wojtka, który wtulił się we mnie.

- Co chcesz dziś robić? 

-  Sama nie wiem może najpierw warto by było wybrać się do sklepu bo nie mamy nic do jedzenia…

- Mam lepszy pomysł

- Tak? Jaki?

- Zobaczysz. Ubierz się i widzimy się za chwilkę – mówiąc to pocałował mnie przelotnie w policzek i pospiesznie wyszedł

Korzystając z upalnej pogody ubrałam moją nową sukienkę. Do tego wygodne i szykowne sandały. Po około dwudziestu minutach byłam gotowa. Pozostało mi tylko żmudne czekanie na Wojtka. Nie musiałam jednak długo czekać gdyż po około piętnastu minutach pojawił się w drewnianych drzwiach.

- Gotowa?

- Jasne

- A więc chodźmy

- Dokąd idziemy? – zapytałam ciekawa

- Zobaczysz

Po około dziesięciu minutach dotarliśmy na piękny klif, z którego doskonale było widać morze. Muszę przyznać, ze było tam pięknie.

- Tu jest pięknie – powiedziałam do chłopaka

- To nie wszystko przygotowałem cos jeszcze spójrz

Rzeczywiście na ziemi leżał ogromny koc a na nim różne przysmaki

- Domyślam się, ze sam tego nie zrobiłeś? – zapytałam

- Zawsze musisz wszystko zepsuć – powiedział nieco zirytowany choc w jego głosie dało się wyczuc nutkę radości

- Przeprasza. Tu jest cudownie i to śniadanie. Kocham  cię jesteś najlepszy  - mówiąc to wpadłam w jego ramiona i pocałowałam go

- No wiem – odpowiedział z zawadiackim uśmiechem

Śniadanie było naprawdę pyszne. Wojtek przygotował sok pomarańczowy, kawę mrożoną, rogaliki francuskie, jajka w koszulkach i wiele, wiele innych rzeczy.  Byłam naprawdę szczęśliwa, ze mogę tam być razem z nim. Żałowałam tylko jednego. Tego jak zachowałam się w stosunku do Wojtka  na początku naszego pobytu tutaj.

                                                 **************************************

Czas tutaj mijał nam dość szybko. Codziennie przesiadywaliśmy godzinami na plaży, wieczorem spacerowaliśmy po plaży. Muszę powiedzieć, ze pogoda nam bardzo dopisywała. Czasem gdy wychodziliśmy do miasta ludzie prosili Wojtka o autografy, ale zdążyłam przez ten czas przywyknąć.

- Wiesz szkoda, ze ten czas tak szybko Minoł  - powiedziałam trzymając Wojtka za rękę spacerowaliśmy po plaży w blasku zachodzącego słońca

- Kocham cię

- Ja ciebie też, dziękuję ci, że mnie tu zabrałeś  wiesz te przedwczesne wakacje były naprawdę cudowne

- Naprawdę ci się podobało?  Cieszę się, ale obiecuję ci, ze w te właściwe wakacje zabiorę cię w lepsze miejsce

- Wojtek zrozum nie  chodzi o miejsce, ale o to kto jest przy tobie nie ważne gdzie ważne, że z tobą

- Ach tak? Czyli mam rozumieć, ze nie chcesz abym cie zabrał na Malediwy, do Włoch czy Grecji?

- Hej tego nie powiedziałam -  w odpowiedzi usłyszałam tylko głośny rechot Szczęsnego

Po powrocie do domku, w którym mieszkaliśmy  położyłam się do łóżka. Po chwili dołączył do mnie Wojtek. Zaczął mnie całować.

- Wiesz to nasza ostatnia noc – powiedział

- Tak i…?

- I może czas abyśmy

- Zaraz Wojtek co ty sugerujesz  -  odsunęłam się od niego   

Chłopak popatrzył mi głęboko w oczy i powiedział – zaufaj mi nie zrobię ci krzywdy – mówiąc to odchylił ramiączko mojego stanika

- Wojtek ja nie wiem czy…

- Jeśli nie chcesz nie musimy… - nie kończąc popatrzył mi głęboko w oczy a ja? Ja widziałam w nich jedynie zawód powiedziałam sobie zrób to jeśli nie teraz to kiedy? Pora zapomnieć o Kamilu i tym co mi zrobił. To nie może trwać wiecznie

- Nie Wojtek chcę tego – gdy to mówiłam powoli zostawałam pozbawiana zbędnych ubrań

Choć na początku bałam się, bałam się jak cholera to nie żałuję spędziłam  z Wojtkiem najpiękniejszą noc w moim życiu. Chyba nareszcie choć przez chwilę zapomniałam o wszystkim. Zapomniałam o tym jak świat potrafi być okrutny. O tym co czeka mnie po powrocie do Londynu i czy Wiola chce zniszczyć  nasz związek. Teraz nie myślałam o tym. W tym momencie chciałam zostać tu na zawsze z Wojtkiem u boku. Bez żadnych problemów  i innych zbędnych rzeczy. Chciałam być po prostu szczęśliwa…

                                                         ********************************

Rano obudziłam się wtulona  w Wojtka. Byłam szczęśliwa, ale i troche przygnębiona. Tak wiem to dziwne, ale czuję, ze gdy wrócimy do Londynu wszystkie troski i zmartwienia powrócą. Mam złe przeczucie choc sama nie wiem czemu…

                                                          ********************************

Wieczorem byliśmy już w Londynie. Tym razem nie jechaliśmy pociagiem a lecieliśmy samolotem.

                                                                 ****************************

Perspektywa Wojciecha

Ten tydzień był dla mnie naprawdę mega. Z Mają było wszystko świetnie. Nareszcie spędziliśmy razem noc. Muszę przyznać, ze jest cudowną kobietą. Mam tylko nadzieję, ze nie skrzywdziłem jej tej nocy. Przed chwilą wróciliśmy do naszego mieszkania. Mam tylko nadzieję, że Maja będzie szczęśliwa razem ze mną.

                                     **************************************************       

  Perspektywa Majki

Wczoraj późno wróciliśmy nie miałam na nic siły. Dzisiaj wybieram się na uczelnię. Wojtek jeszcze śpi wiec postanowiłam go nie budzić. Szybko wyszłam i pieszo udałam się do szkoły.

                                       **********************************************

Perspektywa Wojciecha

Gdy wstałem Maji już przy mnie nie było. Poszedłłem do kuchni zrrobic sobie śniadanie, lecz ku mojemu zaskoczeniu posiłek już na mnie czekał. Na kuchennym blacie leżała karteczka z napisem

                       „Wychodzę na uczelnie. Będę koło 14:00. Na stole masz śniadanie.

  Smacznego, Kocham cię :* ”

Sam do siebie uśmiechnąłem się i skonsumowałem sniadanie. Musiałem się jednak śpieszyc gdyż o ósmej miałem trening. A trenier nie byłby szczęsliwy gdybym po „ wymuszonym „ na trenerze urlopie juz pierwszego dnia po powrocie sie spóźnił.

Gdy zjadem wziąłem prysznic i ubrałem się. Gdy miałem już wychodzic usłyszałem dźwięk telefonu Maji. Widać w pospiechu zapomniała go ze sobą zabrać. S pojrzałęm na wyświetlacz, na którym widniał napis  „Olcia :*’’ – bez wahania odebrałem

- Hej kochana widze, ze już wróciłaś mam nadzieję, ze już się na mnie nie gniewasz już nie mogę doczekać się twoich urodzin – dziewczyna mówiła jak nakręcona

- Chwila zaraz, zaraz ochłoń – w końcu udało mi się jej przerwać

- Zaraz Wojtek?

- Tak

- Dlaczego odebrałeś? Jest może Maja?

-Nie nie ma wyszła na uczelnie i zostawiła telefon, ale nie o tym wspominałaś coś o urodzinach Maji

- No tak zbliżają się więc pomyślałam, że może…

- Kiedy są dokładnie?

- W piątek  siedemnastego swoja droga jesteście ze sobą już jakiś czas i ty nie pamiętasz o jej urodzinach?

- Tak, tak jasne wiesz co ja muszę Kończyc powiem jej, ze dzwoniłaś na razie – w odpowiedzi usłyszałem tylko szybkie  – Pa- musiałem cos wykombinować na jej urodziny długo nie myśląc wyszedłem na trening…

 

                            **********************************************

Z góry przepraszam, ze ten rozdział jest spóźniony i krótszy niż zwykle. Wybaczcie nie miałam weny. Zdaje sobie sprawę, ze rozdział tak naprawdę jest o niczym i się nie klei. Musicie mi to wybaczyć. Ale ostatnio na mojej drodze pojawiło się kilka problemów i muszę się z nimi uporać. Przepraszam, ze jeszcze nie odpowiedziałam na nominacje, ale obiecuje, ze zrobię to do koncca tygodnia. Może się zmobilizuję i zrobie to jutro. Przepraszam za błedy, ale nie mam siły ich poprawiać Kolejny za tydzień .      

Czytasz=komentuj

 Pozdrawiam J